Siedziba Segi
Sega Corporation (株式会社セガ Kabushiki-kaisha Sega?) – japońska firma zajmująca się produkcją gier i oprogramowania, dawniej produkująca także konsole do gier i komputery, z siedzibą w Shinagawa-ku, Tokio, Japonii po przeniesieniu z Ota, Tokio, Japonii w 2018.
Mimo początkowych sukcesów na rynku arkadowym i konsolowym w 2001 oficjalnie wycofała się z branży i skupiła na produkcji oprogramowania na platformy firm trzecich. Główny oddział Segi znajduje się w Tokio, Japonii. Europejski oddział, Sega Europe Ltd., ma swoją siedzibę w dzielnicy Brentford w Londynie, a północnoamerykański, Sega of America Inc., w Irvine, w stanie Kalifornia, po przeniesieniu z San Francisco w 2015 roku. Początkowo oddziałem było Redwood City. Sega posiada także oddział Sega Publishing Korea w Jongno, Seoul, Korei Południowej. 1 listopada 2000 roku firma zmieniła swoją nazwę z Sega Enterprises Ltd. na Sega Corporation
1 czerwca 2012 roku Sega Australia i wszystkie oddziały w Europie, z wyjątkiem Wielkiej Brytanii, zostały zamknięte z powodu sytuacji finansowej. Pracownicy Sega Australia założyli jednak firmę Five-Star Games, która zajmuje się dystrybucją produktów Segi w tym rejonie. Ich siedziba mieści się w Sydney, Nowej Południowej Walii. Sega i podlegające jej studia znana jest z wielu różnych gier, w tym serii Sonic the Hedgehog, która od lat 90 stanowi jej maskotkę.
Spis treści
Historia[]
Początki (1945 - 1989)[]
Automaty produkowane przez Segę w latach 50
Sega została założona w 1940 roku pod nazwą Standard Games w Honolulu na Hawajach. Zajmowała się dostarczaniem automatów rozrywkowych dla amerykańskich żołnierzy w bazach wojskowych. W maju 1952 roku przedsiębiorstwo przeniosło się do Tokio w Japonii i zmieniło nazwę na Service Games. W 1945 roku amerykański biznesmen David Rosen przeprowadził się do Tokio i założył tam firmę Rosen Enterprises, Inc. aby eksportować dzieła sztuki. Firma odkryła wtedy, że produkowane przez nią budki zdjęciowe stały się bardzo popularne w Japonii. Rosen Enterpises rozszerzyło wtedy swoje wpływy importując elektro-mechaniczne automaty do gier na monety. Rosen Enterprises i Service Games połączyły się w 1965 roku, tworząc Sega Enterprises. W ciągu roku nowa firma wydała symulator łodzi podwodnej o nazwie Periscope, który stał się hitem na skalę światową.
Sega SG-1000, pierwsza konsola Segi
W 1969 roku amerykański konglomerat Gulf+Western wykupił Segę, ale Rosenowi pozwolono zostać dyrektorem naczelnym firmy. Pod jego przewodnictwem firma umacniała się i prosperowała. W 1976 wydała duży ekran telewizyjny o nazwie Sega-Vision (nie mylić z przenośnym odtwarzaczem Sega Vision). W kwestii gier arkadowych Sega zasłynęła z tytułów takich jak Zaxxon, pierwszej grze z perspektywy aksonometrycznej, oraz Hang-ON, pierwszej na świecie wykorzystującej całe ciało. W roku 1982 dochody firmy osiągnęły 214 milionów dolarów, a w 1983 wydała swoją pierwszą konsolową grę, SubRoc-3D na konsolę SG-1000, , w której wykorzystano specjalny wyświetlacz peryskopowy w celu dostarczenia osobnych obrazów do każdego oka. Ukazała się również pierwsza gra arkadowa na dysku laserowym, Astron Belt. W tym samym roku Sega padła również ofiarą zapaści rynku gier wideo. Gulf+Western było zmuszone sprzedać amerykański majątek Segi słynnemu producentowi pinballowemu, Bally Manufacturing Corporation. Japoński majątek został zakupiony za 38 milionów dolarów przez grupę inwestorów na czele z Rosenem i Hayao Nakayamą, właścicielem firmy wydającej gry arkadowe, Esco Boueki, którą Rosen posiadał od 1979 roku. Nakayama został nowym dyrektorem naczelnym Segi, a Rosen stał się głową oddziału w Stanach Zjednoczonych.
Sega Master System
W 1984 roku japoński konglomerat CSK wykupił Segę, zmieniając jej nazwę na Sega Enterprises Ltd. Dwa lata później akcje były sprzedawane na Tokijskiej Giełdzie Papierów Wartościowych. Przyjaciel Rosena, Isao Okawa, będący prezesem CSK zaczął również pełnić tę funkcję w Sedze. W 1986 roku Sega of America była gotowa skorzystać z powracającego rynku gier wideo w Stanach Zjednoczonych. Wydała także konsolę Sega Master System i pierwszą grę z serii Alex Kidd, który stał się nieoficjalną maskotką firmy do 1991 roku. Chociaż Master System był pod względem technicznym lepszy od konkurencyjnego Nintendo Entertainment System, to nie udało mu się osiągnąć tak wielkiego sukcesu na rynkach amerykańskim i japońskim z powodu nieefektywnego marketingu. Jednakże okazał się wielkim sukcesem w Europie i Brazylii, do czasu aż Sega wstrzymała produkcję w 1996 dla Europy i 2000 w Brazylii.
Producent konsol (1989–2001)[]
Sega Mega Drive/Genesis[]
- Osobny artykuł: Sega Mega Drive
Sega Mega Drive
Wraz z wydaniem konsoli Sega Mega Drive (w Ameryce nazwanej Genesis z powodu braku możliwości zarejestrowania nazwy Mega Drive) Sega of America rozpoczęła agresywną kampanię przeciwko Nintendo ze sloganem "Genesis does what Nintendon't." Autorem tego sloganu był prezes Michael Katz. Po wydaniu przez Nintendo konsoli Super Nintendo Entertainment System w 1991 roku Sega zmieniła slogan na "Welcome to the next level." W tym samym roku przewodnictwo nad amerykańskim oddziałem firmy przejął Tom Kalinske, który kontynuował tzw. "wojnę konsolową". Powstała wówczas nowa maskotka firmy - jeż Sonic, który miał być "fajniejszą" wersją Mario, maskotki Nintendo. Przyczyniło się do większego sukcesu Genesisa i sprawiło, że Sega zdominowała rynek północnoamerykański w 65% na krótki czas. Wkrótce potem Sega wydała przeciętnie udane Sega CD, jako dodatek do Mega Drive'a, który dzięki czytnikowi formatu CD-ROM pozwalał deweloperom tworzyć dłuższe gry, z których najbardziej popularnymi były Sonic the Hedgehog CD. W tym samym czasie wydana została również gra Sonic the Hedgehog 2 i stała się najbardziej udanym tytułem Segi, sprzedając się w sześciu milionach kopii do czerwca 2006 roku.
Sega CD
Pomimo sukcesów na rynku arkadowym, udziały Segi na rodzimym rynku spadły do 35% do 1994 roku. Sega wydała wtedy Sega 32X, w ramach próby ulepszenia Mega Drive'a/Genesisa do nowych standardów wytyczanych przez bardziej zaawansowane systemy. Chociaż sam dodatek sprzedawał się początkowo dobrze, to brakowało mu gier. Przyczyniło się do tego także oczekiwanie na nowego Sega Saturna i Sony PlayStation. W 1994 roku Sega uruchomiła również Sega Channel, usługę z grami dostarczaną przez lokalne firmy kablowe powiązane z Time-Warner Cable lub TCI. Subskrybenci korzystający z usługi otrzymali specjalny adapter do kartridżów, łączący się z telewizją kablową. W momencie szczytowym Sega Channel doczekał się 250 000 subskrybentów.
Sega i Accolade[]
W 1992 roku Sega przegrała proces Sega v. Accolade, który dotyczył niezależnie produkowane oprogramowania na konsolę Sega Mega Drive/Genesis. Firma Accolade skopiowała małą część kodu Segi aby osiągnąc kompatybilność z platformą Sega Genesis. Wyrok zadecydował jednak, że prawa autorskie nie dotyczą nie ekspresyjnego materiału w oprogramowaniu, którego system potrzebuje do odtwarzania danego programu. Sega próbowała zmusić firmy do wnoszenia opłaty za produkowanie gier na ich systemy, podobnie jak ich konkurencja w przeszłości. Strategia Segi zakładała, że sprzęt odrzucałby kartridże bez znaku towarego Segi. Mogli w ten sposób pozywać nielicencjonowane firmy za naruszenie praw autorskich. Mimo że Sega przegrała sprawe, to we wszystkich późniejszych systemach firmy pojawiło się podobne wymaganie sprzętowe.
Sega Saturn[]
- Osobny artykuł: Sega Saturn
Sega Saturn
11 maja 1995 roku Sega wydała konsolę Sega Saturn na amerykański rynek. Nowy system, wyposażony w procesor 32-bitowy, poprzedzał zaówno PlayStation jak i Nintendo 64. Jednakże sprzedał się bardzo słabo w Stanach Zjednoczonych i Europie, a ostatecznie porzucony. Najważniejsze tytuły z konsoli były również dostępne wyłącznie na japońskim rynku: Radiant Silvergun i Sakura Taisen, bijatyki takie jak Last Bronx, strzelanki Panzer Dragoon i The House of the Dead oraz kilka znanych RPG: Panzer Dragoon Saga, Grandia i Shining Force 3. W 1997 Sega dokonała fuzji z Bandai, ale została ona później anulowana przez "różnice kulturowe" między dwiema firmami. W tym samym roku powołano także centrum rozrywki GameWorks w 1997 roku i zamknięte już parki Sega World.
Dreamcast[]
- Osobny artykuł: Dreamcast
Dreamcast
We wrześniu 1999 roku Sega wydała konsolę Dreamcast w Ameryce Północnej. Konsola posiadała możliwości techniczne pozwalające na stworzenie bardzo imponujących gier, w porównaniu do konkurencji w postaci Nintendo 64 i PlayStation. Uwzględniono także analogowy modem pozwalający na rozgrywkę wieloosobową w sieci po raz pierwszy. Na konsoli pojawiły się tytuły takie jak: gra logiczna łącząca akcję Chu Chu Rocket, pierwsze konsolowe MMORPG Phantasy Star Online, a także innowacyjne Alien Front Online, pierwsza konsolowa gra online z czatem głosowym.
W Japonii premiera konsoli zakończyła się fiaskiem. Dostępnych na system gier było bardzo niewiele, a dodatkowo pojawiła się konkurencja w postaci nadchodzącego PlayStation 2. Mimo wielu udanych gier konsola sama w sobie nie była sukcesem. Na zachodnim rynku konsola pojawiła się rok później, ze znacznie większą biblioteką gier i agresywną kampanią marketingową. Wydanie konsoli uznano za najbardziej udane tego typu w historii, sprzedając się w 500 00 kopii podczas pierwszego tygodnia w Ameryce Północnej. Sega utrzymywała się z tego sukcesu aż do wydania PlayStation 2. Dreamcast zasłynął z wielu innowacyjnych i uznanych przez krytyków tytułum, takich jak wykorzystującą po raz pierwszy w historii technologię cell-shading Jet Set Radio, grę wykorzystującą mikrofon do komunikacji z wirtualnymi rybami Seaman, rytmiczną grę z marakasami Samba de Amigo, przygodową i szczegółową Shenmue, oraz Sonic Adventure - pierwszą platformową grę akcji z serii Sonic the Hedgehog w 3D i jeden z najlepiej sprzedających się tytułów na Dreamcasta, w 2.5 milionach kopii. Mimo tego gry nie zdołały odwrócić uwagi od konkurencji.
Produkcja Dreamcasta została szybko zakończona w 2001 roku, przez rosnące długi Segi i konkurencję w postaci PlayStation 2 i GameCube. Ostatnią grą Segi wydaną na ten system było NHL 2K2.
Wycofanie z rynku konsol (2001–2005)[]
23 stycznia 2001 roku w dzienniku Nihon Keizai Shimbun pojawiła się informacja, że Sega zaprzestała daleszej produkcji Dreamcasta i przestawiała na produkcję oprogramowania na inne platformy. 31 stycznia 2001 roku Sega of America oficjalnie potwierdziła tę informację. Odtąd firma nie produkowała już własnego sprzętu, a zamiast tego zajęła się dalszą produkcją i wydawaniem gier na systemy innych przedsiębiorstw, w tym ich dawnej konkurencji. Pierwszym wydaniem Segi w tamtym okresie był port Chu Chu Rocket na Game Boy Advance Nintendo. Nie wstrzymano jednak produkcji automatów do gier, pod nazwą Sega NAOMI, a później Sega NAOMI 2, Sega HIKARU, Sega Chihiro, Triforce (we współpracy z Nintendo i Namco) oraz Sega Lindbergh
Do 31 marca 2002 roku Sega doświadczyła pięciu lat strat fiskalnych. 13 lutego 2003 roku ogłosiła plany fuzji z Sammy Corporation, ale nie została ona zrealizowania. Prowadzono także dyskusje z Namco, Bandai, Electronic Arts i Microsoftem. Przestawienie na produkcję oprogramowania wywarło również wpływ na operacje Segi w Australii. Sega Ozisoft przestało funkcjonować w dotychczasowej formie i zostało wykupione przez Infogrames w 2002 roku. Firma ta zyskała dzięki temu obecność w Australii po raz pierwszy i zdecydowała się zmienić nazwę na GameNation. Poszukując Australijskiego wydawcy Sega zawarła umowę z THQ Asia Pacific. W 2003 roku GameNation zmieniło nazwę na Atari Australia i rywalizowało z THQ o prawa do dystrybucji produktów Segi w Australii, lecz nieskutecznie. Na początku 2008 roku Sega zapowiedziała swój powrót do Australii, kończąc współpracę z THQ i ustanawiając tam oddział Sega of Europe, zamiast zupełnie oddzielonego oddziału.
Logo Sega Sammy Holdings
W sierpniu 2003 roku Sammy wykupiło 22% udziałów CSK, a prezes firmy, Hajime Satomi, został dyrektorem naczelnym Segi. Ogłoszono wówczas, że aktywność Segi zostanie skupiona na generującym dochody rynku arkadowym, zamiast na przynoszącej straty produkcji oprogramowania. Pod koniec grudnia Sega wydała grę Sonic Heroes, która sprzedała się w ponad 2 milionach egzemplarzy. Była to również pierwsza gra z serii wydana na wiele platform, w tym Xbox i PlayStation 2. W 2004 roku Sammy wykupiło znaczne udziały Sega Corporation o wartości ponad jednego miliarda dolarów, tworząc tym samym firmę Sega Sammy Holdings, jednego z największych na świecie producenta gier. Wraz z fuzją Sega ponownie wchłonęła swoje studia drugiej partii i przeprowadziła restrukturyzację. W 2005 roku Mike Hayes został przewodniczącym Segi w Europie. Wspierał firmę podczas przestawienia na produkcję oprogramowania. W 2009 roku został szefem Sega of America.
25 stycznia 2005 roku studio Sega's Visual Concepts zostało zamknięte przez Take-Two Interactive. Studio było również określane nazwą "1.5", które odwoływało się do okresu przejściowego Segi ze statusu producenta sprzętu i oprogramowania do samego oprogramowania. Visual Concepts było w przeszłości odpowiedzialne za różne sportowe gry Segi, takie jak seria ESPN NFL Football.
Obecnie (od 2006)[]
Do końca 2005 roku Sega doświadczyła ponownie rosnących zysków w wielu oddziałach. Jedną z przyczyn sukcesu firmy była silna sprzedaż maszyn pachinko i tytułów takich jak Ryu Ga Gotoku (poza Azją znana jako Yakuza), Mushiking i Sonic the Hedgehog. Aby bardziej dostosować się do zachodnich wymogów firma zawarła współpracę z Obsidian Entertainment aby wyprodukować nową grę RPG na PlayStation 3, Xbox 360 i PC, na podstawie serii Obcy. Była to najnowsza współpraca z zachodnimi producentami gier, w tu, z Monolith Produtions (Condemned: Criminal Origins), Bizarre Creations (The Club), i Silicon Knights. Wkrótce potem Sega wykupiła brytyjskiego dewelopera Sports Interactive, znanego z udanych tytułów Football Manager 2005 i Football Manager 2006, sprzedanych w 1.5 milionach egzemplarzy. Firma miała zostać wykupiona za około 30 milionów funtów według Milesa Jacobsona, dyrektora Sports Interactive. Sega wykupiła wtedy także amerykańskie producenta Secret Level. Chociaż szczegóły ich umowy nie zostały ujawnione, Secret Level zaczęło pracę nad odtworzeniem klasycznej serii Segi, którą okazało się być Golden Axe: Beast Rider.
8 maja 2006 roku Sega of Japan zaczęła pomagać Yujiemu Nace, byłemu szefowi i programiście Sonic Teamu, w założeniu jego własnej firmy o nazwie Prope (co w języku łacińskim oznacza "blisko", "niedaleko") poprzez zapewnienie 10% początkowego kapitaułu i możliwość wydawania gier studia. Z powodu rosnącej sprzedaży 17 maja 2006 roku firma ogłosiła 31% wzrost w dochodach w porównaniu do zeszłego roku. Łącznie zyski miały wynosić około 577 milionów dolarów, a także wzrost zysku operacyjnego o 13% (około 4,82 miliardów dolarów). Ważniejszymi tytułami które przyczyniły się do tego sukcesu były Shadow the Hedgehog sprzedany w ponad milionie kopii i Sonic Riders, a w Japonii gry takie jak Yakuza, Mushiking i Brain Trainer Portable. Jednakże 30 czerwca 2006 roku firma ogłosiła ogromny spadek 93% dochodów netto w porównaniu do zeszłego roku, z 98,3 milionów dolarów do 7,12 milionów, oraz spadków sprzedaży z 926,5 milionów do 809,1 milionów. Miało to być spowodowane brakiem wydań większych tytułów.
Pomiędzy kwietniem a wrześniem 2006 roku Sega ogłosiła ponowny wzrost dochodów o 52%. Sprzedaż oprogramowania w firmie zwiększyła się o 5,75 milionów. 1,76 milionów produktów sprzedano w Japonii, 1,59 milionów w Europie, 2,36 milionów w Stanach Zjednoczonych i 30 000 w innych regionach. Tytuły takie jak Super Monkey Ball: Touch & Roll na Nintendo DS i Footbal Manager 2006 na Xbox 360 miały się przyczynić do tego sukcesu. Mimo lepszych dochodów w 2006 roku prognozy Segi pod koniec marca 2007 roku okazały się chybione o 20% i zamiast 656,7 milionów dolarów przyniosły 536,7 milionów. 26 sierpnia 2007 roku IGN Australia ogłosiło powrót Segi do Australii, kończąc dystrybucję przez THQ Asia Pacific. Sega Australia była blisko związana z Nintendo Australia, pomimo wcześniejszej rywalizacji dwóch firm na rynku gier. Obecnie Sega Australia nie prowadzi dystrybucji w Nowej Zelandii, a zamiast tego powierza dystrybucję lokalnym sprzedawcom detalicznym. We wrześniu Sega zawarła współpracę z New Line Cinema aby wyprodukować grę do filmu Złoty kompas, a także z Fox aby wyprodukować dwie gry na podstawie serii Obcy. Zleciła następnie deweloperowi Gearbox produkcję strzelanki pierwszoosobowej Aliens: Colonial Marines, a firmie Obsidian Entertainment grę RPG z tej samej serii na PlayStation 3, Xbox 360, and PC. RPG zostało jednak potem anulowane z powodów niewyjaśnionych przez Segę. Gra od Gearbox została natomiast wydana 12 lutego 2013 roku. Sega założyła także stronę z grami internetowymi PlaySEGA, na której znajdowały się zarówno nowe tytuły, jak i porty ich klasycznych tytułów. Użytkownicy strony otrzymywali różną ilość pierścieni PlaySEGA, które mogli wydać na dostosowanie swojego avatara.
10 lutego 2009 roku Sega zatwierdziłą patent na dwa kontrolery podobne do 3D pada Sega Saturn z dodatkowym ekranem podobnym do 6-przyciskowego pada Sega Mega Drive. Oprócz tego innym patentem zatwierdzonym przez firmę były pamięć USB i dysk twardy z 7 lipca 2009 roku. Patenty te wywołały różne plotki, jakoby Sega miała wrócić na rynek konsolowy z nowym systemem w 2010 lub 2011 roku. Mówiono także o konsoli "Dreamcast 2", ale Sega potwierdziła ostatecznie że nie miała niczego takiego w planach. Firma ogłosiła jednak, że wynajęła firmę do licencjonowane konsoli "Sega Zone", będącej ulepszonym systemem Zone 40 (dostępnym w Europie) z 20 klasycznymi grami Segi i 30 innymi grami. Szesnaście z tych gier posiadało sterowanie ruchowe. Konsola została wydana latem 2010 roku i działają na niej jedynie dołączone gry. Posiada dwa kontrolery podobne do pilot Wii. Nie jest jednak bezpośrednim produktem Segi.
17 maja 2013 roku Nintendo zapowiedziało partnerstwo z Segą dla serii Sonic the Hedgehog. Kolejne trzy gry z serii (Sonic Lost World, Mario & Sonic at the Sochi 2014 Olympic Winter Games i Sonic Boom: Rise of Lyric/Sonic Boom: Shattered Crystal) miały zostac wydane wyłącznie na systemy Nintendo (Wii U i Nintendo 3DS). Później jednak gra Sonic Lost World została także przeportowana na PC, gdy partnerstwo dobiegło końca. Wydaniem i dystrybucją tytułów miało się zająć Nintendo, ale w przypadku Sonic Lost World Sega dokonała wydania samodzielnie w Ameryce Północnej i Japonii. 17 maja 2019 roku Sega i SEGA HARDlight wyraziły swoje wsparcie dla społeczności LGBTIQ+.
Sega of America[]
Biuro Sega of America
Sega of America, Inc. to firma z siedzibą w Irvine w stanie Kalifornia, do 2015 roku zlokalizowana w San Francisco. Jest uważana w dużym stopniu za drugą bazę operacyjną Segi, tuż po Sega of Japan do której należą ostateczne decyzje. Sega of America powstała jako druga próba dostania się na amerykański rynek. Pierwszą byłą firma "Sega Enterprises, Inc." która była obecna w regionie pod koniec lat 70 i na początku lat 80, ale podczas zapaści rynku gier wideo w 1983 roku większość jej udziałów została sprzedana Paramount. Sega wycofała się następnie z rynku na kilka miesięcy, powierzając dystrybucję gier arkadowych i konsolowych Bally Midway. Ostatecznie jednak powróciła z konsolą Sega Master System.
Przez wiele lat uważano, że amerykański oddział nie był w stanie produkować gier pasujących do japońskich standardów. Pierwsza rodzima gra Sega of America, Monopoly, musiała zostać "uratowana" przed kiepską jakością i nadchodzącymi przesunięciami premiery w 1988 roku. W kolejnych latach firma kontynuowała tradycję ilości nad jakość. Z czasem jednak stała się główną siłą w Sedze, dzięki przewodnictwu Toma Kalinske i nowym strategiom marketingowym na Genesisa, oraz silnym tytułom takim jak Ecco the Dolphin, ToeJam & Earl, Comix Zone, a także grom sportowym i licencjonowanym na podstawie filmów.
Około 2015 roku Sega podejmowała decyzję jak kierować amerykańskim oddziałem w przyszłości. Podjęto wtedy decyzję o przeniesieniu oddziału z San Francisco do Irvine w stanie Kalifornia, aby dzielić biuro z Atlus USA, które Sega wykupiła wcześniej. Głównym zadaniem nowej Sega of America i Atlus USA jest lokalizacja japońskich gier ich właścicieli. Dodatkowo w Burbank pojawia się dedykowane biuro serii Sonic the Hedgehog.
Gry z serii[]
- Sonic the Hedgehog Spinball (1993)
- Sonic the Hedgehog Genesis (2006)
- Sonic Rivals (2006)
- Sonic Rivals 2 (2007)
- Sonic Chronicles: The Dark Brotherhood (2008)
- Sonic Boom: Rise of Lyric (2014)
- Sonic Boom: Shattered Crystal (2014)
- Sonic Boom: Fire & Ice (2016)
Sega Europe[]
Biuro Sega Europe
Europejski oddział Segi ustanowiony w sierpniu 1991 roku, odpowiedzialny za operacje w Europie. Lokalizacją zajmują się jednak często głównie mniejsze oddziały Segi w różnych regionach, zależnie od tytułu. Sega Europe zajmuje się także sprzedażą produktów w Afryce i na Bliskim Wschodzie.
Gry z serii[]
- Sonic 3D Blast (1996)
- Sonic R (1997)
- Sonic Heroes (wersja na PC, 2004)
- Sonic Riders (2006)
- Sonic & Sega All-Stars Racing (2010)
- Sonic Classic Collection (2010)
- Sonic the Hedgehog CD (reedycja z 2011 roku)
- Sonic Generations (2011)
- Sonic & All-Stars Racing Transformed (2012)
- Sonic Lost World (wersja na PC, 2015)
